“Instanties uit beide landen moeten beter communiceren”
Grensarbeider Claudio Bello kwam in een administratieve mallemolen terecht na zijn ontslag
(Claudio Bello (midden), met zijn echtgenote in gesprek met Kees Martens van het BBZ)
Claudio Bello (54) is geen typische grensarbeider, voor zover die al bestaat. Claudio is immers van Italiaanse origine en heeft tot 1995 in Oostenrijk gewerkt. Vervolgens ging hij aan de slag in Nederland, werkte daar 22 jaar als analist-programmeur en werd in 2003 door zijn verhuis naar België een Belgische grensarbeider in Nederland.
Er zijn op dit moment heel wat online kanalen waarop een grensarbeider zelf informatie kan inwinnen, maar in 2003 was dat niet het geval, getuigt Claudio: “Een verzamelsite vanuit de Nederlandse overheid zoals www.grensinfo.nl was er niet. Ik heb dus alles zelf moeten uitzoeken, door te surfen naar de sites van diverse ministeries en organisaties, rond te bellen, brochures op te vragen, … echt puzzelwerk. Het BBZ (Bureau voor Belgische Zaken) in Breda was er toen wel al natuurlijk, het werd mijn voornaamste bron van informatie. Ook een persoonlijk gesprek was daar al mogelijk toen.”
Zorgverzekering
Toch begon Claudio relatief onwetend aan zijn tewerkstelling als grensarbeider en ontdekte hij al doende een aantal zaken. “Zo ontdekte ik dat sommige collega’s sociaal verzekerd konden blijven in België terwijl ze werkten in Nederland. Dat kan als je minstens 25% in België werkt, bijvoorbeeld 1,5 dag van thuis uit of bij een Belgische klant. Als ik dat eerder had geweten, had ik die vraag in ieder geval bespreekbaar gemaakt bij mijn werkgever. De ziekteverzekering in België is immers een stuk goedkoper voor de werknemer. Voor de werkgever zou die regeling naar ik hoor wel een paar duizend euro duurder uitvallen op jaarbasis, het is dus niet zeker of mijn toenmalige werkgever mij die gunstmaatregel had toegestaan.”
Er zijn tot op vandaag nog zaken die voor Claudio moeilijk te begrijpen blijven. “Ik had een zogenaamde ‘werelddekking’ bij mijn Nederlandse zorgverzekeraar CZ. Ik ging ervan uit dat mijn hospitalisatiekosten in België dan ook gedekt zouden zijn, België is toch ook de wereld”, lacht Claudio. Maar het bleek voor hem toch wenselijk om een extra Belgische hospitalisatieverzekering af te sluiten.
Werkloosheidsuitkering en pensioen
Al bij al liep alles vlot voor Claudio in die 13 jaar als Belgische grensarbeider in Nederland. Tot hij In 2016 zijn job verloor en bovenop die klap nog in een administratieve mallemolen belandde. “In België zijn er 3 instanties die met elkaar moeten samenwerken, RVA, VDAB en HVW. Dat maakt de situatie complex, zeker als er vanuit Nederland ook documenten moeten worden aangeleverd om bijvoorbeeld het recht op werkloosheidsuitkering praktisch in orde te maken. De VDAB had een overzicht van mijn vier laatste salarisjaren nodig uit Nederland. Het heeft meer dan drie maanden geduurd vooraleer alles in orde was. ik heb zelf veel moeten bellen en mailen. Tot op de duur wilde ik naar Nederland gaan om de documenten zelf op te halen, maar ze moesten ze blijkbaar om wettelijke redenen met de post gestuurd worden. Erg frustrerend allemaal. Gelukkig had ik wat financiële reserve, maar dat is niet voor iedere grensarbeider zo.”
Claudio vreest het ergste voor zijn pensioen, dat er binnen circa tien jaar zit aan te komen: “Doordat ik ook in Oostenrijk gewerkt heb, zal ik mijn uiteindelijke pensioen uit drie landen ontvangen. Ik vermoed dat ik er zelf achteraan zal moeten gaan om te kijken of de drie landen dat correct geregeld krijgen.”
Nederland blijft goede optie
Momenteel is Claudio werkzoekend en woont hij in Rijkevorsel (België). Hij is op zoek naar een job als people manager in een technische omgeving, maar zou hij ook overwegen die job opnieuw over de grens in Nederland te zoeken? “Zeker wel. Ik hou van de Nederlandse werksfeer, waar er minder hiërarchie is en de leidinggevende vlot aanspreekbaar is. Ook mobiliteit speelt een belangrijke rol voor mij. Vanuit Rijkevorsel rijdt ik filevrij richting Nederland, terwijl de files vanuit mijn regio naar Antwerpen legendarisch zijn. Nadeel is dan weer wel dat je hoe dan ook aangewezen bent op de wagen, want het grensoverschrijdende openbaar vervoer blijft zeer gebrekkig.”
GrensInfoPunten noodzakelijk
Hoe kijkt hij aan tegen de GrensInfoPunten (GIP’s) die op vele locaties langsheen de Vlaams-Nederlandse grens opgericht worden? “Ik was in 2003, maar ook tijdens en na mijn tewerkstelling, zeker gebaat geweest bij een GrensInfoPunt waarop ik terecht kon voor een persoonlijk gesprek over de verschillende aspecten van mijn statuut als grensarbeider. Afstemming tussen de verschillende overheidsinstanties in beide landen is ook iets dat ook beter ingeregeld moet worden dankzij deze punten. Via de GIP’s zou je terecht moeten kunnen bij de juiste contactpersonen en die personen zouden elkaar in beide landen ook beter moeten kunnen vinden”, besluit Claudio.
Update februari 2018: ondertussen heeft Claudio een nieuwe job gevonden in Meer (Hoogstraten). Werk in eigen grensstreek dus, tegen de files in, maar deze keer aan ‘zijn’ kant van de grens. Als ex-grensarbeider zal hij echter geconfronteerd blijven worden met de verschillende nationale stelsels van Nederland, België en in zijn geval ook Oostenrijk. Ook voor vragen over bijvoorbeeld zijn pensioen of belastingaangifte, kan Claudio contact opnemen met de GrensInfoPunten in zijn regio.